فرا رسیدن اجل

شخصى بى دست و پائى ، هزارپائى را دید و آن را کشت ، عارف وارسته اى از آنجا گذشت و انگشت تعجب به دندان گرفت و گفت : ((در شگفتم که وقتى ، اجل (آخر عمر) فرا رسد، هزارپا، بوسیله شخص بى دست و پا کشته مى شود، آرى با فرا رسیدن اجل ، نمى توان جلو آن را گرفت )).

**************************************************************************************

                                                                      دوست ناباب

در عصر پیامبر اسلام (ص ) در میان مشرکان ، دو نفر با هم دوست بودند، نام این دو نفر، عقبه و ابى بود.
عقبه ، آدم سخى و بلند نظر بود، هر زمان از مسافرت برمى گشت ، سفره مفصلى ترتیب مى داد و دوستان و بستگان را به مهمانى دعوت مى کرد، و در عین آنکه در صف مشرکان بود، دوست مى داشت که پیامبر اسلام (ص ) را نیز مهمان خود کند.
درمراجعت از یکى از مسافرتها، سفره گسترده اى ترتیب داد و جمعى ، از جمله پیامبر (ص ) را دعوت کرد.
دعوت شدگان به خانه او آمدند، و کنار سفره غذا نشستند، پیامبر (ص ) نیز وارد شد و کنار سفره نشست ، ولى از غذا نخورد، و به عقبه فرمود: ((من از غذاى تو نمى خورم مگر اینکه به یکتائى خداوند، و رسالت من گواهى دهى )).
عقبه ، به یکتائى خدا و رسالت پیامبر(ص ) گواهى داد و به این ترتیب قبول اسلام کرد.
این خبر به گوش دوست عقبه یعنى ((ابى )) رسید، او نزد عقبه آمد و به وى اعتراض شدید کرد و حتى گفت : تو از جاده حق منحرف شده اى .
عقبه گفت : من منحرف نشده ام ، ولى مردى بر من وارد شد و حاضر نبود از غذایم بخورد جز اینکه به یکتائى خدا و رسالت او گواهى بدهم ، من از این ، شرم داشتم که او سر سفره من بنشیند ولى غذا نخورده برخیزد.
ابى گفت من از تو خشنود نمى شوم مگر اینکه در برابر محمد(ص ) بایستى و او را توهین کنى و...
عقبه فریب دوست ناباب خود را خورد، و از اسلام خارج شد و مرتد گردید و در جنگ بدر در صف کافران شرکت نمود و در همان جنگ به هلاکت رسید.
دوست ناباب او ((ابى )) نیز در سال بعد در جنگ احد در صف کافران بود و بدست رزم آوران اسلام کشته شد.
آیات 27 و 28 و 29 سوره فرقان در مورد این جریان نازل گردید، و وضع بد عقبه را در روز قیامت ، که بر اثر همنشینى با دوست بد، آنچنان منحرف گردید، منعکس نمود و به همه مسلمانان هشدار داد که مراقب باشند و افراد منحرف را به دوستى نگیرند، که در آیه 28 سوره فرقان چنین آمده که در روز قیامت مى گوید:
یا ویلتى لیتنى لم اتخذ فلاناً خلیلاً: ((اى واى بر من کاش فلان (شخص ‍ گمراه ) را دوست خود، انتخاب نکرده بودم )).

تا توانى میگریز از یار بد